ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Πρὸς τοὺς ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξους.

Κρατώμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον, παρά τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν, ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου.Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλειπή τὴν κεκηρυγμένην Ὁρθόδοξον πίστην.
Ἀλλ’ αὔτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐπιδεχόμενη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, καὶ ὁ τολμών ἤ πράξαι ἤ συμβουλεύσαι ἤ διανοηθήναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστού, ἤδη ἐκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ἀνάθεμα, διὰ τὸ βλασφημεῖν εἰς τὸ Πνεύμα τὸ Ἅγιον, ὡς τάχα μὴ ἀρτίως λαλήσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις…Ἄπαντες οὐν οἱ νεωτερίζοντες ἤ αἰρέσει ἤ σχίσματιἐκουσίως ἐνεδύθησαν κατάρα ὡς ἰμάτιον (Ψαλμ-ΡΗ’18), κἄν τε Πάπαι, κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ.

Ἄνθιμος ἐλέω Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Νέας Ρώμης ἤ Οἰκουμ. Πατρ.
Ἰερόθεος ἐλέω Θεοῦ Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πᾶσης Αἰγύπτου.
Μεθόδιος ἐλέω Θεοῦ Πατριάρχης Ἀντιοχείας.
Κύριλλος ἐλέω Θεοῦ Πατριάρχης Ἰεροσολύμων.
Καὶ αἱ περὶ αὐτοὺς Ἱεραὶ Συνόδοι.
Ἐν Κωνσταντινούπολει τὸ σωτήριον ἔτος 1848.

Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν,

«....πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν (Κατά Ματθ. 21-24) 2)

Δεν είστε θύμα, είστε θύτης. κ. Πρωθυπουργέ, !!!!

Δεν είστε θύμα, είστε θύτης. κ. Πρωθυπουργέ, !!!!
ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΕΤΕ, Κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΈ;

μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί

Ο Απόστολος Παύλος λέει «…μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται 10 ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι. 11 και ταύτά τινες ήτε· αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού και εν τω Πνεύματι του Θεού ημών.» (Α’ Κορ.6:9-11).

ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ..ΚΑΤΑ ΤΟΝ Γ.ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΗΤΑΝ [ Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΤΡΑΧΥΤΙΤΑ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ].Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΗΡΟ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΕ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ -ΣΤΑΥΡΟΥ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ.

έλειπαν 13 ολόκληρες ημέρες,

Όσο κι αν ψάξετε, σε οποιοδήποτε αρχείο των ελληνικών ληξιαρχείων, δεν πρόκειται να βρείτε ούτε έναν Έλληνα ή Ελληνίδα που να έχει καταχωρηθεί με ημερομηνία γέννησης από 16 έως 28 Φεβρουαρίου 1923! Αυτό αποκαλύπτει ο κ. Διονύσης Σιμόπουλος, Διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου. Όχι, φυσικά, γιατί δεν.... είχαμε ούτε μία γέννα σε μία ολόκληρη περίοδο 13 ημερών, αλλά γιατί απλούστατα το 1923 είχε μόνο 352 ημέρες"! Όπως εξηγεί ο κ. Σιμόπουλος, από τον Φεβρουάριο του 1923, έλειπαν 13 ολόκληρες ημέρες, δηλαδή το διάστημα μεταξύ 16 και 28 Φεβρουαρίου, ο ήλιος αποκοιμήθηκε, καί ξύπνησε μετά από 13 μέρας..

ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω»

Ο Απόστολος Παύλος μας λέγει: «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». Τολμηρό αυτό που μας λέγει ο απόστολος Παύλος! «ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ»!! Φαντάζεστε αυτούς που αρέσκονται εις τα θαύματα να έβλεπαν άγγελο να τους λέγει «ακολουθήστε το νέο ημερολόγιο των Παπών της Δύσεως»!!! Εως και αυτόν τον ίδιο τον Παύλο θα αναθεμάτιζαν!!!

Εσύ σε ποια Εκκλησία ανήκεις;

‎"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Γρηγόριος ο Θεολόγος «Εσύ σε ποια Εκκλησία ανήκεις; Σε αυτήν του Βυζαντίου, της Ρώμης, της Αντιόχειας, της Αλεξάνδρειας ή της Ιερουσαλήμ;;;;; Τότε ο δίκαιος απάντησε σοφά: «Ο Κύριός μας Χριστός χαρακτήρισε Καθολική Εκκλησία εκείνη την Εκκλησία, η οποία διατηρεί την αληθινή και ομολογιακή παρακαταθήκη της πίστης.!!!!!! αγίου Μαξίμου Ομολογητού:

δύο μορφές ταπεινώσεως

«Υπάρχουν δε δύο μορφές ταπεινώσεως, όπως ακριβώς και δύο μορφές υπερηφάνειας. Η πρώτη υπερηφάνεια είναι όταν εξουθενώνει κανείς τον αδελφό του, όταν τον εξευτελίζει σαν να μη είναι τίποτα και θεωρεί τον εαυτό του ανώτερό του. Αν αυτός που θα πέσει σε αυτήν την υπερηφάνεια δεν φροντίσει γρήγορα με τη κατάλληλη προσοχή και επιμέλεια να διορθωθεί σιγά -σιγά φτάνει στην δεύτερη υπερηφάνεια και καταντά να υπερηφανεύεται απέναντι στον ίδιο τον Θεό και να πιστεύει πως οτιδήποτε κατορθώνει οφείλεται στις δυνάμεις του και όχι στον Θεό. Πραγματικά αδελφοί μου, κάποτε είδα έναν που είχε καταντήσει στην ελεεινή αυτή κατάσταση. Στην αρχή αν του έλεγε κανένας αδελφός κάτι τον έφτυνε και έλεγε: ‘’Ποιος είναι αυτός; Δεν αξίζει κανένας παρά μόνο ο Ζωσιμάς και οι μαθητές του’’. Μετά άρχισε να εξευτελίζει και αυτούς και να λέει: ‘’Δεν αξίζει κανένας παρά μόνο ο Μακάριος’’. Και μετά από λίγο άρχισε πάλι να λέει: ‘’Τι είναι ο Μακάριος; Τιποτένιος, μόνο ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος αξίζουν’’. Μετά από λίγο άρχισε και αυτούς να τους εξευτελίζει λέγοντας: ‘’Τι είναι ο Βασίλειος και τι είναι ο Γρηγόριος; Τιποτένιοι. Μόνο ο Πέτρος και ο Παύλος αξίζουν’’. Του λέω: ‘’Πραγματικά αδελφέ μου και αυτούς θα τους απορρίψεις’’. Πιστέψετε με, μετά από λίγο καιρό άρχισε να λέει: ‘’Τι είναι ο Πέτρος και ο Παύλος; Τιποτένιοι. Μόνο η Αγία Τριάδα αξίζει’’. Μετά υπερηφανεύτηκε και εναντίον του ίδιου του Θεού και έτσι έχασε τα λογικά του. Για αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε αδελφοί μου, εναντίον της πρώτης υπερηφάνειας για να μην καταλήξουμε μετά από λίγο στην τέλεια υπερηφάνεια».

(Αββά Δωρόθεου, Έργα Ασκητικά, Διδασκαλία περί ταπεινοφροσύνης, σελ. 129).

ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΩΣ ΘΗΡΙΟ !!!!

Ἰδού τί γράφει εἰς τήν «ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» σελίς 4, ὁ κλεινός Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος:

«Τέσσαρα μεγάλα θηρία ἐγέννησεν ὁ ΙΣΤ’ αἰών: Τήν αἴρεσιν τοῦ Λουθήρου, τήν αἴρεσιν τοῦ Καλβίνου, τήν αἴρεσιν τῶν Γιεζουβιτῶν, (Ἰησουιτῶν. Τάγμα θανάτου τοῦ Πάπα. Σκοπός του ἡ διάδοσις τοῦ Παπισμοῦ καί ἡ ὑποταγή ὅλων ὑπό τόν Πάπα) καί τήν αἴρεσιν τοῦ Νέου Καλενδαρίου· (Σ.σ. ἡμερολογίου). … κατά δέ τῆς αἱρέσεως τοῦ Νέου Καλενδαρίου ἀπεφάνθη ἡ ἐν Κων/πόλει μεγάλη Οἰκουμενική Σύνοδος τῶ 1593».Ο ΙΕΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ Δοσίθεος: ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΩΣ ΘΗΡΙΟ !!!!.


Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΙΕΡΟ..

.

Ο ΔΟΣΙΘΕΟΣ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ. Η ΔΩΔΕΚΑΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ.

ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν

Βαδίζοντες δὲ τὴν ἀπλανῆ καὶ ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα· μὴ τὸν αἰσθητόν, ἀλλὰ τὸν νοητόν· οἷον ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ' αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἀκολουθώντας τὸ Μ. Ἀθανάσιο, ἀπαγορεύει τὴν «κοινωνία» ὄχι μόνο μὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς. Λέγει:
«τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν»
(Ἐπιστολαί, 466, l.17-18).

Καὶ ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως, ἅγιος Γερμανὸς ὁ νέος, συμβουλεύει τὴν ἀποχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ ἐκείνους τοὺς «ὀρθόδοξους» ποὺ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς Λατίνους. Συμβούλευε ἀκόμα τους λαϊκούς, νὰ φεύγουν ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ποὺ ἔδειξαν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, καὶ μήτε σὲ Ἐκκλησία ποὺ ἐκεῖνοι λειτουργοῦν νὰ πηγαίνουν, μήτε νὰ παίρνουν εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Καλύτερα νὰ προσεύχεστε μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ συγκεντρώνεστε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς Λατινόφρονες κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.http://www.facebook.com/photo.php?fbid=328244863964089&set=o.425047610867614&type=1&theater.

διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ;

Τί συμβαίνει στούς διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; ῾Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς .
Ρωτήστε τον διώκτη της Εκκλησίας Σαύλο (Σαούλ), τί του συνέβη. «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίξειν» (Πράξεις 26, 14), του είπε ο Κύριος και ο Σαύλος βαπτίστηκε και έγινε ο Παύλος, ο Απόστολος.
Τί συνέβη στον Ηρώδη, τον πρώτο διώκτη των χριστιανών; Τί συνέβη στον Ιουλιανό τον Παραβάτη.; Πέθαναν και οι δύο με φρικτό θάνατο, ενώ οι θεοστυγείς δολοπλοκίες τους εναντίον του Χριστού διαλύθηκαν σαν καπνός.
Αλλά έτσι συνέβαινε πάντα στην ιστορία: κάποιοι διώκτες μεταστρέφονταν στον χριστιανισμό, ενώ άλλοι πέθαιναν με φρικτούς θανάτους. Πάντοτε οι προσπάθειες του ενός ή του άλλου χριστιανομάχου εκμηδενίζονται, διαλύονται σαν καπνός.
Όταν ο αυτοκράτορας Αδριανός επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ, ήθελε να εκδικηθεί τους Ιουδαίους και τους χριστιανούς, διότι δεν ξεχώριζε τους χριστιανούς από τους Ιουδαίους. Διασκόρπισε τους Ιουδαίους σε όλο τον κόσμο κι έκτισε έναν ειδωλολατρικό ναό στο σημείο όπου βρισκόταν ο Ναός του Σολομώντος. Επίσης μετονόμασε την Ιερουσαλήμ «Αϊλία», με βάση το όνομα του «Αΐλιος» και απαγόρευσε σε οποιονδήποτε να ονομάζει την πόλη αυτή Ιερουσαλήμ. Έκτισε ναό προς τιμήν του φαύλου Ερμή στον Γολγοθά, άλλον ναό για τον Δία πάνω από τον τάφο του Κυρίου κι έναν ναό προς τιμήν του Άδωνη, στη Βηθλεέμ.
Πράγματι πόσο τραγικό θα ήταν, για τους χριστιανούς εκείνης της εποχής, να βλέπουν τα ιερά τους προσκυνήματα να χλευάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο! Αλλά όμως στο τέλος τί συνέβη; Ο αυτοκράτορας Αδριανός βρήκε φρικτό θάνατο και όσο για τους ειδωλικούς ναούς του, αυτοί κατακρημνίστηκαν την εποχή των θεοστέπτων αγίων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης, της αυτοκράτειρας μητέρας του. Στη θέση τους ανεγέρθηκαν περικαλλείς χριστιανικοί ναοί, που μέχρι σήμερα στέκουν ακλόνητοι!
«Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Ω, πόσο μάταιη και χαμένη είναι κάθε μάχη εναντίον του Χριστού!
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς,

«Ἔστι κακή ὁμόνοια, καί καλή διαφωνία

Ὁ μεγάλος θεολόγος τοῦ ΙΕ αἰῶνος, ‘Ιωσήφ ὁ Βρυέννιος λέγει: «Ἔστι κακή ὁμόνοια, καί καλή διαφωνία. Ἔστι σχισθῆναι καλῶς καί ὁμονοῆσαι κακῶς. Οἷς γάρ ἡ φιλία ἀπωλείας πρόξενος, τούτοις τό μῖσος ἀρετῆς ὑπόθεσις γίνεται. Καί κρείσσων ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπέρ ἀπαθείας διάστασις. Καλόν τό εἰρηνεύειν πρός πάντας, ἀλλ’ ὁμονοοῦντας πρός τήν εὐσέβειαν. Ἡ γάρ εἰρήνη μετά μέν τοῦ ἰδίου καί πρέποντος, κάλλιστον ἐστι κτῆμα καί λυσιτελέστατον, μετά δέ κακίας, ἤ δουλείας ἐπονειδίστου, πάντων αἴσχιστον καί τε καί βλαβερώτατον. Ἐπεί οὐδείς δύναται κτήσασθαι τήν ἀγάπην τῶν πονηρῶν καί κακῶν, χωρίς κακίας καί πονηρίας. Μεγάλη δέ ἀρετή τοῦ δικαίου, ὅταν ἔχη τούς τοῦ Θεοῦ ἐχθρούς, ἐχθρούς, καί τούς αὐτοῦ φίλους, φίλους, ὥσπερ μεγάλη κακία ἁμαρτωλοῦ, ὅταν τούς τοῦ Θεοῦ φίλους ἔχη ἐχθρούς, καί τούς ἐχθρούς αὐτοῦ φίλους (Ἰωσήφ Βρυεννίου, Τά Εὑρεθέντα, Τόμος Β, σελ. 22)

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΒΟΛΟΣ 2012 (ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ) Μέσα στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἔχουμε την εὐκαιρία νά γευόμαστε τή μυστική καί μυστηριακή ἕνωση πού συντελεῖται ἐν Χριστῷ, ἕνωση ἐπουρανίων καί ἐπιγείων, κεκοιμημένων και ζώντων. Μέσα στή Θεία Λειτουργία, βιώνουμε τά πάντα ὡς ἕνα συνεχές παρών, ἀφοῦ ἐκεῖ ζοῦμε ὄχι τόν ἐγκόσμιο χρόνο, ἀλλά τον λεγόμενο λειτουργικό χρόνο, ὅπου παροντοποιεῖται ὁ ἄχρονος καί ἀΐδιος Θεός. Στή σημερινή εὐχαριστιακή Σύναξη, τό τιμώμενο πρόσωπο εἶναι ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, ὁ Μυροβλύτης καί θαυματουργός, προστάτης τῆς Θεσσαλονίκης, ἀλλά καί Μέγας Ἅγιος γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Δέν θα σᾶς κουράσω μέ ἀναφορἐς στό βίο του, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἐγκύψουμε καί νά ἐμφιλοχωρήσουμε στά ἱερά Συναξάρια καί νά μελετήσουμε τό βίο τῶν Ἁγίων μας, τόν ἀγῶνα τους, τά ὑπερφυῆ τους κατορθώματα, αὐτά πού ἐπέτυχαν μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Θά ἤθελα στά λίγα λεπτά πού ἔχω στη διάθεσή μου, ἀφοῦ εὐχαριστήσω τον ἑορτάζοντα π. Δημήτριο γιά τήν ἀνάθεση σέ μένα τῆς ὁμιλίας αὐτῆς, καλύπτοντας τό χρόνο τοῦ κοινωνικοῦ, νά δοῦμε λίγο γενικά αὐτό πού λέμε Ἁγιότητα, τί εἶναι, σέ τί συνίσταται. Τίνος, ἄραγε, κτῆμα εἶναι ἡ Ἁγιότητα; Τῶν ἀνθρώπων;Ἤ τῶν ἀγγέλων; Μήπως εἶναι τοῦ ἁγίου Δημητρίου πού ἑορτάζουμε σήμερα, ἤ τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἤ τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης ἤ τῶν ἄλλων Ἁγίων τῆς Πίστεώς μας, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁσίων καί λοιπῶν; Ὄχι ἀγαπητοί μου! Ἡ Ἁγιότητα εἶναι μόνο τοῦ Θεοῦ! Μόνον ὁ Θεός εἶναι ὁ κατά φύσιν Ἅγιος καί ἐν Ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ὅπως ψάλλουμε στήν Ἐκκλησία μας. Τότε οἱ Ἅγιοι τί εἶναι; Εἶναι αὐτοί πού λαμβάνουν τήν Ἁγιότητα ἀπό τόν Θεό. Οἱ Ἅγιοι, ὅπως μᾶς λέγει ὁ μεγάλος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λέγονται Ἅγιοι, «διά τόν Ἅγιον, οὗ μετέχουσιν», δηλαδή λέγονται Ἅγιοι, ἐπειδή μετέχουν τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνο κατόχου τῆς Ἁγιότητος. Καί τί σημαίνει μετοχή τοῦ Θεοῦ; Τί εἶναι αὐτό στό ὁποῖο μετέχουν οἱ Ἅγιοι; Ἀκούσατε ἀγαπητοί. Ὁ Θεός μας, κατά τήν Ὀρθόδοξη Δογματική Θεολογία, ἔχει οὐσία, ἔχει καί ἐνέργεια. Ἄκτιστη οὐσία καί ἐπίσης ἄκτιστη ἐνέργεια. Καί ἡ μέν οὐσία τοῦ Θεοῦ, εἶναι παντελῶς ἄγνωστη, ἀκατάληπτη, ἀπροσπέλαστη, ἀμέθεκτη, ὅπως λέγεται στη γλώσσα τῆς Θεολογίας. Κανείς ποτέ δέν εἶδε, οὔτε πρόκειται νά δεῖ τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, τήν ὑπερβατική φύση Του! Οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, κανείς καί ποτέ! Ὁ Θεός μας, ὅμως, εἶναι ἐν ταυτῷ ὑπερβατικός καί ἐνδοκοσμικός, ἀκατάληπτος καί καταληπτός, ἄγνωστος καί γνωστός, ἀπρόσιτος καί προσιτός. Καί ποιός εἶναι τώρα ὁ τρόπος, ὁ σύνδεσμος, ἡ γέφυρα ἐπικοινωνίας, τό μέσον ἄς ποῦμε, μέ τό ὁποῖο ὁ ἄγνωστος καί ἀκατάληπτος Θεός, γίνεται γνωστός καί κάνει τούς ἀνθρώπους νά τόν μετέχουν, νά τόν γεύονται, νά τόν βλέπουν; Εἶναι ἡ ἄκτιστη ἐνέργειά Του, αὐτό πού ὀνομάζουμε μέ πολλά ὀνόματα, ἀνάλογα μέ τίς ἐκδηλώσεις του, ὅπως λ.χ. φῶς, Χάρη, Ἀγάπη, ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα τί συνιστοῦν; Τήν ἀποκάλυψη σέ μᾶς τοῦ Θεοῦ. Αὐτό λοιπόν βλέπουν καί μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτό θεωροῦν. Τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ! Μέ αὐτό ἁγιάζονται. Διότι ὑπάρχει, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, ἡ καθαρτική, ἡ φωτιστική καί ἡ θεοποιός ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτῆς τῆς Χάριτος μετεῖχε ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος. Πῶς ὅμως; Ἀπροϋπόθετα; Ὄχι ἀδελφοί μου! Χρειάζεται ἀγῶνας πνευματικός, κάθαρση ψυχῆς καί καρδίας καί ἔπειτα σκηνώνει μέσα μας ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτό ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, τά ἱερά Μυστήρια, οἱ πνευματικοί πατέρες καί ὅλα τά ἄλλα θεῖα μέσα πού ξέρουμε (καί δέν τά ἐπαναλαμβάνω γιά νά μή σᾶς καταπονῶ), ὥστε νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό τήν κάθαρση στό φωτισμό (ἐνοίκηση Ἁγίου Πνεύματος) καί στήν χαρισματική θέωση, ὅπως οἱ Ἅγιοί μας. Αὐτό εἶναι ἡ Ἁγιότητα! Λένε κάποιοι, ὅπως ἀκοῦμε κάποιες φορές: μά καλά, Ἅγιος θά γίνω; Γιατί, σέ ἐνοχλεῖ αὐτό; Μακάρι ὅλοι νά φθάναμε στήν ἁγιότητα, στή θέωση, στή μέθεξη τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ! Ὅ,τι καλύτερο καί ὑψηλότερο στόν κόσμο! Ἐκεῖ ἔφθασαν οἱ Ἅγιοι, μετά ἀπό κόπο καί ἀγῶνα πολύ. Καί εἶδαν τόν Χριστό «ἐν τῇ Δόξει Αὐτοῦ», δηλαδή εἶδαν τήν ἄκτιστη ἐνέργεια Του, τό φῶς Του, διά τοῦ ὁποίου βλέπουμε καί τόν Πατέρα, διότι ὁ Πατήρ, πρέπει να γνωρίζουμε, εἶναι ἀθέατος! Ὁρᾶται μόνο μέσα ἀπό τό φῶς τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ Του, ὁ Ὁποῖος τόν φανέρωσε στόν κόσμο. Τί λέμε στή δοξολογία πού ψάλλουμε σέ κάθε θεία Λειτουργία; «Ὅτι παρά σοί πηγή ζωῆς, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς». Τό εἶπε καί στόν Φίλιππο ὁ Χριστός, τόσο καιρό λέει εἶμαι μαζί σας, καί μοῦ λές νά σᾶς δείξω τόν Πατέρα; «Ὁ ἐωρακώς ἐμέ ἐώρακε τόν Πατέρα»… Ναί ἀγαπητοί μου! Ἅγιοι μεγάλοι, ὅπως ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, εἶδαν μέσα στή θέωσή τους κατ᾿ αἴσθησιν ψυχῆς τον Θεόν! Εἶδε ὁ Συμεών τρία φῶτα, καί μάλιστα τό δεύτερο φῶς σεσαρκωμένο, ὄντως ὑψηλά πράγματα! Ὁ ἴδιος Πατήρ, Νέος Θεολόγος ἀποκαλούμενος, μᾶς λέει ὅτι ὅ Πατήρ εἶναι ἡ οἰκία, ὁ Υἱός εἶναι ἡ θύρα, ἀλλά γιά νά ἀνοίξει ἡ θύρα χρειάζεται καί τό κλειδί. Ποιό εἶναι ἐν προκειμένῳ τό κλειδί; Εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα! Διά τοῦ Χριστοῦ λοιπόν, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἔχουμε τήν προσαγωγή πρός τόν Πατέρα. Πῶς θά τό ἐπιτύχουμε; Μέ μετάνοια, μέ ἀρετές κλπ. Στήν ἀρχή βέβαια αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν τήρηση τῶν ἁγίων καί σεβασμίων ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, πού δέν εἶναι τυπικές διατάξεις ἤ δεσμεύσεις, ὅπως πολλές φορές τίς νομίζουμε, ἀλλά εἶναι δεῖκτες πνευματικῆς πορείας, πόρτες πού μᾶς ἀνοίγουν στόν κόσμο τοῦ οὐρανοῦ. Καί θά μᾶς πεῖ ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης: «Ἡ πρός Θεόν ἀφομοίωσίς τε και ἕνωσις, ταῖς τῶν σεβασμιωτάτων ἐντολῶν ἀγαπήσεσι καί ἱερουργίαις μόνως τελεῖται»! Μόνο μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν θά ὁδηγηθοῦμε στην κατά χάριν ἕνωση μέ τόν Θεό! Δέν θέλω περισσότερο νά σᾶς κουράσω, παρά νά εὐχηθῶ στόν ἑορτάζοντα ἀδελφό καί συλλειτουργό π. Δημήτριο, ἔτη πολλά καί εὐλογημένα! Ὁ Κύριος μέ τίς πρεσβείες τοῦ Ἁγίου του νά τόν ἐνισχύει πάντοτε στό ποιμαντικό του ἔργο ὥστε νά φέρει πλουσίους καρπούς καί νά εἶναι ἱεραποστολικός ὁ δρόμος του ὅπως εἶναι μέχρι τώρα. Καί ὅλοι ἐμεῖς, μέ τίςπρεσβείες τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, νά ἀξιωθοῦμε νά ὁδεύσουμε τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς καί τῆς Ἁγιότητος ἐν Χριστῷ, νά λάβουμε μετά ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα μας τόν στέφανον τῆς νίκης παρά τοῦ μόνου Θεοῦ καί νά φθάσουμε στήν ἄφθιτη καί Αἰώνια Βασιλεία Του, ἡ ὁποία ἀπό ἐδῶ βιώνεται προγευστικῶς, Ἀμήν. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΝΑΣΣΟΣ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΒΟΛΟΣ 2012
(ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ) 

Μέσα στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἔχουμε την εὐκαιρία νά γευόμαστε τή μυστική καί μυστηριακή ἕνωση πού συντελεῖται ἐν Χριστῷ, ἕνωση ἐπουρανίων καί ἐπιγείων, κεκοιμημένων και ζώντων. Μέσα στή Θεία Λειτουργία, βιώνουμε τά πάντα ὡς ἕνα συνεχές παρών, ἀφοῦ ἐκεῖ ζοῦμε ὄχι 
τόν ἐγκόσμιο χρόνο, ἀλλά τον λεγόμενο λειτουργικό χρόνο, ὅπου παροντοποιεῖται ὁ ἄχρονος καί ἀΐδιος Θεός.
Στή σημερινή εὐχαριστιακή Σύναξη, τό τιμώμενο πρόσωπο εἶναι ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, ὁ Μυροβλύτης καί θαυματουργός, προστάτης τῆς Θεσσαλονίκης, ἀλλά καί Μέγας Ἅγιος γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Δέν θα σᾶς κουράσω μέ ἀναφορἐς στό βίο του, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἐγκύψουμε καί νά ἐμφιλοχωρήσουμε στά ἱερά Συναξάρια καί νά μελετήσουμε τό βίο τῶν Ἁγίων μας, τόν ἀγῶνα τους, τά ὑπερφυῆ τους κατορθώματα, αὐτά πού ἐπέτυχαν μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Θά ἤθελα στά λίγα λεπτά πού ἔχω στη διάθεσή μου, ἀφοῦ εὐχαριστήσω τον ἑορτάζοντα π. Δημήτριο γιά τήν ἀνάθεση σέ μένα τῆς ὁμιλίας αὐτῆς, καλύπτοντας τό χρόνο τοῦ κοινωνικοῦ, νά δοῦμε λίγο γενικά αὐτό πού λέμε Ἁγιότητα, τί εἶναι, σέ τί συνίσταται.
Τίνος, ἄραγε, κτῆμα εἶναι ἡ Ἁγιότητα; Τῶν ἀνθρώπων;Ἤ τῶν ἀγγέλων; Μήπως εἶναι τοῦ ἁγίου Δημητρίου πού ἑορτάζουμε σήμερα, ἤ τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἤ τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης ἤ τῶν ἄλλων Ἁγίων τῆς Πίστεώς μας, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁσίων καί λοιπῶν; Ὄχι ἀγαπητοί μου! Ἡ Ἁγιότητα εἶναι μόνο τοῦ Θεοῦ! Μόνον ὁ Θεός εἶναι ὁ κατά φύσιν Ἅγιος καί ἐν Ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ὅπως ψάλλουμε στήν Ἐκκλησία μας. Τότε οἱ Ἅγιοι τί εἶναι; Εἶναι αὐτοί πού λαμβάνουν τήν Ἁγιότητα ἀπό τόν Θεό.
Οἱ Ἅγιοι, ὅπως μᾶς λέγει ὁ μεγάλος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λέγονται Ἅγιοι, «διά τόν Ἅγιον, οὗ μετέχουσιν», δηλαδή λέγονται Ἅγιοι, ἐπειδή μετέχουν τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνο κατόχου τῆς Ἁγιότητος. Καί τί σημαίνει μετοχή τοῦ Θεοῦ; Τί εἶναι αὐτό στό ὁποῖο μετέχουν οἱ Ἅγιοι; Ἀκούσατε ἀγαπητοί.
Ὁ Θεός μας, κατά τήν Ὀρθόδοξη Δογματική Θεολογία, ἔχει οὐσία, ἔχει καί ἐνέργεια. Ἄκτιστη οὐσία καί ἐπίσης ἄκτιστη ἐνέργεια. Καί ἡ μέν οὐσία τοῦ Θεοῦ, εἶναι παντελῶς ἄγνωστη, ἀκατάληπτη, ἀπροσπέλαστη, ἀμέθεκτη, ὅπως λέγεται στη γλώσσα τῆς Θεολογίας. Κανείς ποτέ δέν εἶδε, οὔτε πρόκειται νά δεῖ τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, τήν ὑπερβατική φύση Του! Οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, κανείς καί ποτέ! Ὁ Θεός μας, ὅμως, εἶναι ἐν ταυτῷ ὑπερβατικός καί ἐνδοκοσμικός, ἀκατάληπτος καί καταληπτός, ἄγνωστος καί γνωστός, ἀπρόσιτος καί προσιτός. Καί ποιός εἶναι τώρα ὁ τρόπος, ὁ σύνδεσμος, ἡ γέφυρα ἐπικοινωνίας, τό μέσον ἄς ποῦμε, μέ τό ὁποῖο ὁ ἄγνωστος καί ἀκατάληπτος Θεός, γίνεται γνωστός καί κάνει τούς ἀνθρώπους νά τόν μετέχουν, νά τόν γεύονται, νά τόν βλέπουν; Εἶναι ἡ ἄκτιστη ἐνέργειά Του, αὐτό πού ὀνομάζουμε μέ πολλά ὀνόματα, ἀνάλογα μέ τίς ἐκδηλώσεις του, ὅπως λ.χ. φῶς, Χάρη, Ἀγάπη, ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα τί συνιστοῦν; Τήν ἀποκάλυψη σέ μᾶς τοῦ Θεοῦ. Αὐτό λοιπόν βλέπουν καί μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτό θεωροῦν. Τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ! Μέ αὐτό ἁγιάζονται. Διότι ὑπάρχει, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, ἡ καθαρτική, ἡ φωτιστική καί ἡ θεοποιός ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτῆς τῆς Χάριτος μετεῖχε ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος. Πῶς ὅμως; Ἀπροϋπόθετα; Ὄχι ἀδελφοί μου! Χρειάζεται ἀγῶνας πνευματικός, κάθαρση ψυχῆς καί καρδίας καί ἔπειτα σκηνώνει μέσα μας ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτό ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, τά ἱερά Μυστήρια, οἱ πνευματικοί πατέρες καί ὅλα τά ἄλλα θεῖα μέσα πού ξέρουμε (καί δέν τά ἐπαναλαμβάνω γιά νά μή σᾶς καταπονῶ), ὥστε νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό τήν κάθαρση στό φωτισμό (ἐνοίκηση Ἁγίου Πνεύματος) καί στήν χαρισματική θέωση, ὅπως οἱ Ἅγιοί μας. Αὐτό εἶναι ἡ Ἁγιότητα! Λένε κάποιοι, ὅπως ἀκοῦμε κάποιες φορές: μά καλά, Ἅγιος θά γίνω; Γιατί, σέ ἐνοχλεῖ αὐτό; Μακάρι ὅλοι νά φθάναμε στήν ἁγιότητα, στή θέωση, στή μέθεξη τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ! Ὅ,τι καλύτερο καί ὑψηλότερο στόν κόσμο!
Ἐκεῖ ἔφθασαν οἱ Ἅγιοι, μετά ἀπό κόπο καί ἀγῶνα πολύ. Καί εἶδαν τόν Χριστό «ἐν τῇ Δόξει Αὐτοῦ», δηλαδή εἶδαν τήν ἄκτιστη ἐνέργεια Του, τό φῶς Του, διά τοῦ ὁποίου βλέπουμε καί τόν Πατέρα, διότι ὁ Πατήρ, πρέπει να γνωρίζουμε, εἶναι ἀθέατος! Ὁρᾶται μόνο μέσα ἀπό τό φῶς τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ Του, ὁ Ὁποῖος τόν φανέρωσε στόν κόσμο. Τί λέμε στή δοξολογία πού ψάλλουμε σέ κάθε θεία Λειτουργία; «Ὅτι παρά σοί πηγή ζωῆς, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς». Τό εἶπε καί στόν Φίλιππο ὁ Χριστός, τόσο καιρό λέει εἶμαι μαζί σας, καί μοῦ λές νά σᾶς δείξω τόν Πατέρα; «Ὁ ἐωρακώς ἐμέ ἐώρακε τόν Πατέρα»…
Ναί ἀγαπητοί μου! Ἅγιοι μεγάλοι, ὅπως ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, εἶδαν μέσα στή θέωσή τους κατ᾿ αἴσθησιν ψυχῆς τον Θεόν! Εἶδε ὁ Συμεών τρία φῶτα, καί μάλιστα τό δεύτερο φῶς σεσαρκωμένο, ὄντως ὑψηλά πράγματα! Ὁ ἴδιος Πατήρ, Νέος Θεολόγος ἀποκαλούμενος, μᾶς λέει ὅτι ὅ Πατήρ εἶναι ἡ οἰκία, ὁ Υἱός εἶναι ἡ θύρα, ἀλλά γιά νά ἀνοίξει ἡ θύρα χρειάζεται καί τό κλειδί. Ποιό εἶναι ἐν προκειμένῳ τό κλειδί; Εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα! Διά τοῦ Χριστοῦ λοιπόν, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἔχουμε τήν προσαγωγή πρός τόν Πατέρα. Πῶς θά τό ἐπιτύχουμε; Μέ μετάνοια, μέ ἀρετές κλπ. Στήν ἀρχή βέβαια αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν τήρηση τῶν ἁγίων καί σεβασμίων ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, πού δέν εἶναι τυπικές διατάξεις ἤ δεσμεύσεις, ὅπως πολλές φορές τίς νομίζουμε, ἀλλά εἶναι δεῖκτες πνευματικῆς πορείας, πόρτες πού μᾶς ἀνοίγουν στόν κόσμο τοῦ οὐρανοῦ. Καί θά μᾶς πεῖ ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης: «Ἡ πρός Θεόν ἀφομοίωσίς τε και ἕνωσις, ταῖς τῶν σεβασμιωτάτων ἐντολῶν ἀγαπήσεσι καί ἱερουργίαις μόνως τελεῖται»! Μόνο μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν θά ὁδηγηθοῦμε στην κατά χάριν ἕνωση μέ τόν Θεό!
Δέν θέλω περισσότερο νά σᾶς κουράσω, παρά νά εὐχηθῶ στόν ἑορτάζοντα ἀδελφό καί συλλειτουργό π. Δημήτριο, ἔτη πολλά καί εὐλογημένα! Ὁ Κύριος μέ τίς πρεσβείες τοῦ Ἁγίου του νά τόν ἐνισχύει πάντοτε στό ποιμαντικό του ἔργο ὥστε νά φέρει πλουσίους καρπούς καί νά εἶναι ἱεραποστολικός ὁ δρόμος του ὅπως εἶναι μέχρι τώρα. Καί ὅλοι ἐμεῖς, μέ τίςπρεσβείες τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, νά ἀξιωθοῦμε νά ὁδεύσουμε τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς καί τῆς Ἁγιότητος ἐν Χριστῷ, νά λάβουμε μετά ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα μας τόν στέφανον τῆς νίκης παρά τοῦ μόνου Θεοῦ καί νά φθάσουμε στήν ἄφθιτη καί Αἰώνια Βασιλεία Του, ἡ ὁποία ἀπό ἐδῶ βιώνεται προγευστικῶς, Ἀμήν.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΝΑΣΣΟΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου