ΠΑΤΡΙΑ=ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-ΕΛΛΑΣ: ΠΩΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ.. Ερχόμαστε στην άποψη που διατυπώνουν όσοι έμειναν πιστοί στο Παλαιό ημερολόγιο, ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έγινε για λόγους «οικουμενιστικούς». Πολλοί πολέμιοι του παλαιού ημερολογίου , μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στην διδακτορική του διατριβή, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην αλλαγή του ημερολογίου και στον Οικουμενισμό. Τα πράγματα όμως είναι πολύ ξεκάθαρα όπως θα δούμε αναλυτικά. Με δύο λόγια η αλλαγή έγινε ακριβώς για να εξυπηρετήσει το όχημα του Οικουμενισμού, δηλαδή για να μπορούν ελεύθερα οι ορθόδοξοι να συνεορτάζουν και να συμπροσεύχονται σε μεγάλες εορτές μαζί με τους αιρετικούς στους ναούς και των δυό πλευρών. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η λέξη αιρετικός έχει αντικατασταθεί με εκφράσεις του τύπου «χριστιανός άλλης ομολογίας» ενώ η λέξη εκκλησία αποδίδεται στις συνάξεις τους αντίθετα προς το Σύμβολο της Πίστεως που διδάσκει «Μία Αγία Αποστολική Καθολική Εκκλησία». Οι κακόδοξες διδασκαλίες του Οικουμενισμού είναι γνωστές, όπως και η σχέση του με τη μασονία. Οικουμενισμός και μασονία έχουν κοινή διδασκαλία τον λεγόμενο «συγκρητισμό». Άλλωστε, ο Οικουμενισμός είναι «παιδί» της μασονίας και από κοινού εργάζονται για το ξεθεμέλιωμα της Ορδοδοξίας! Ο Οικουμενισμός διδάσκει ότι υπάρχουν πολλές Εκκλησίες του Χριστού στο κόσμο, οι οποίες είναι το ίδιο πράγμα και πρέπει να ενωθούν για ν' αποτελέσουν την «Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία»! Η μασονία είναι πιο «γενναιόδωρη»! Διδάσκει, ότι όλες οι θρησκείες στον κόσμο είναι το ίδιο πράγμα! Διδάσκει, ότι όλες πιστεύουν στον ίδιο Θεό, άσχετα αν αυτός είναι ο Θεός των χριστιανών, ή ο θεός των Εβραίων, των Βουδιστών, των Μωαμεθανών, ακόμη και των ειδωλολατρών! Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι οι θεοί των ειδωλολατρών είναι δαιμόνια! Για τους Οικουμενιστές όμως είναι ίδιοι με το Θεό της Ορθόδοξης Εκκλησίας! Που στηρίζεται η άποψη, ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έγινε για λόγους «οικουμενιστικούς»; 1. Το 1583 ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ με απεσταλμένους του στο Πατριάρχη Ιερεμία Β΄ ζήτησε την αποδοχή από την Ορθόδοξη Εκκλησία του φράγκικου ημερολογίου «ίνα μη επικρατή τοσαύτη από των Λατίνων διάστασις»!(1) Για τον πάπα η «εκκλησία» του και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι περίπου το ίδιο πράγμα. Διαφέρουν, κατ' αυτόν, στο ότι δεν γιορτάζαμε ταυτόχρονα τις γιορτές, μετά το ημερολόγιο, που ο ίδιος επέβαλε τον προηγούμενο χρόνο στην «εκκλησία» του. Ο ταυτόχρονος συνεορτασμός των μεγάλων γιορτών θα έφερνε, κατά τον πάπα, πιο κοντά τις δύο Εκκλησίες! Δεν ήταν όμως μόνο ο πάπας, που ήθελε τον συνεορτασμό των μεγάλων γιορτών με τους Ορθοδόξους. Ήταν ολόκληρη η Δύση. Ο Άγγλος επίσκοπος Γκόρ, στη προσφώνησή του στο λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο της Κωνσταντινουπόλεως» το 1923 είπε: « Δι' ημάς τους εν τη Δύσει ήτο μεγάλη πνευματική ευχαρίστησις να ευρεθώμεν εις θέσιν ώστε να συνεορτάζωμεν τας μεγάλας χριστιανικάς εορτάς της Γεννήσεως και της Αναστάσεως και Πεντηκοστής… Το δεύτερον βήμα θα μας κάμη το ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον θα μας φέρει εις τον συνεορτασμόν των εορτών..».(2) Η Ορθόδοξη Εκκλησία με Ιερούς Κανόνες της απαγορεύει τον συνεορτασμό των γιορτών με τους αιρετικούς. Και οι μεν αιρετικοί (πάπας, Αγγλικανοί κλπ.), μπορεί να επιδιώκουν τον συνεορτασμό με τους Ορθοδόξους. Οι υποτιθέμενοι όμως Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ηγέτες στις αρχές του 20ου αιώνα, πως τόλμησαν να προτείνουν την αλλαγή του ημερολογίου, χάριν της «παγχριστιανικής ενότητος»; Απλούστατα είχαν διαβρωθεί από την αίρεση του Οικουμενισμού και εξ αιτίας της άλλαξαν το ημερολόγιο. 2. Στη Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920 προτείνονταν 11 πρακτικά μέτρα οικουμενιστικής ενώσεως των διαφόρων Εκκλησιών. Είναι η πρώτη φορά που η Ορθόδοξη Εκκλησία ( αν υποθέσουμε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέφραζε την Ορθόδοξη Εκκλησία!) με τόσο εμφανή και πανηγυρικό τρόπο αναγνώριζε την ύπαρξη άλλων Εκκλησιών του Χριστού! Και ζητούσαν την ένωσή τους, γράφοντας : «Η καθ΄ ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι η των διαφόρων Χριστιανικών Εκκλησιών προσέγγισις προς αλλήλας και κοινωνία ουκ αποκλείεται υπό των υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών.... Δύναται δε η φιλία αύτη και αγαθόφρων πρός αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούσθαι ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής: α΄) ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΧΗΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΥΠΟ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.(3) 3. Το ίδιο επεδίωκε και ο Μελέτιος Μεταξάκης με το γράμμα που έστειλε ως Πατριάρχης στην Εκκλησία της Ελλάδος στις 3.2.1923 και στο οποίο έγραφε για την ανάγκη ενός νέου ημερολογίου «προς εξυπηρέτησιν της παγχριστιανικής ενότητος, πάντων των επικαλουμένων τω ονόματι Κυρίου εορταζόντων την αυτήν ημέραν την γέννησιν αυτού και την Ανάστασιν».(4) 4. Επίσης, στην ΄Εκθεσιν που υπέβαλε στο «Πανορθόδοξο Συνέδριο ΚΠόλεως» το 1923 ο αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος μασόνος Μητροπολίτης Δυρραχίου Ιάκωβος, αναφέρεται: « Μετά την αποδοχήν υπό της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου δια τας ανάγκας τας βιωτικάς η προσαρμογή προς αυτό, και δη ταχέως, και του Εορτολογίου αποβαίνει αναπόφευκτος. Άλλος λόγος, επί πλέον προς άμεσον προσαρμογήν και του Πασχαλίου είναι η μεγάλη ηθική σημασία και εντύπωσις, ην θα παραγάγη εις όλον τον πεπολιτισμένον κόσμον η δια της αβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης προσέγγισις των δύο χριστιανικών κόσμων της Ανατολής και της Δύσεως εν τω εορτασμώ των μεγάλων χριστιανικών εορτών».(5) Παρατηρούμε σαφέστατα ότι ούτε δικαιολογίες αστρονομικής διορθώσεως είχαν προταθεί τότε ούτε ανάγκες κοινωνικές. Ας σκεφτούν όσοι προβάλλουν τα δύο τελευταία επιχειρήματα ότι αν υπήρχε ανάγκη αστρονομικής διορθώσεως του παλαιού – Ιουλιανού ημερολογίου τότε θα έπρεπε να αναζητηθεί ένα ακριβέστερο και από το νέο – Γρηγοριανό που επίσης δεν είναι ακριβές ημερολόγιο. Επίσης ούτε λόγοι κοινωνικοί δεν μπορεί να προβάλλονται και το παράδειγμα τόσων και τόσων λαών που χρησιμοποιούν άλλο ημερολόγιο για την πνευματική – θρησκευτική τους ζωή και άλλο για την καθημερινότητά τους είναι μία αποστομωτική απάντηση σε αυτό. Άλλωστε Ρώσοι, Σέρβοι κλπ. εδώ και 80 χρόνια διατηρούν παλιό ημερολόγιο στην Εκκκλησία και Νέο για τις εμπορικές και άλλες σχέσεις χωρίς να τους έχει επέλθει σύγχιση... 1 Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου, ό.π. σελ. 19. 2 Γρ. Ευστρατιάδου, ό.π., σ. 108 3 Ι. Καρμίρη, Δογματικά και Συμβολικά μνημεία, τ. Β΄, εκδ. β΄, σελ. 958 4 αρχιμ. Θεοκλ. Στράγκα, ό.π. τ.Β΄ σελ. 1136. 5 Γρ. Ευστρατιάδου, ό.π . σελ. 14.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Πρὸς τοὺς ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξους.

Κρατώμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον, παρά τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν, ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου.Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλειπή τὴν κεκηρυγμένην Ὁρθόδοξον πίστην.
Ἀλλ’ αὔτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μὴ ἐπιδεχόμενη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, καὶ ὁ τολμών ἤ πράξαι ἤ συμβουλεύσαι ἤ διανοηθήναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστού, ἤδη ἐκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τὸ αἰώνιον ἀνάθεμα, διὰ τὸ βλασφημεῖν εἰς τὸ Πνεύμα τὸ Ἅγιον, ὡς τάχα μὴ ἀρτίως λαλήσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καὶ Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις…Ἄπαντες οὐν οἱ νεωτερίζοντες ἤ αἰρέσει ἤ σχίσματιἐκουσίως ἐνεδύθησαν κατάρα ὡς ἰμάτιον (Ψαλμ-ΡΗ’18), κἄν τε Πάπαι, κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ Οὐρανοῦ.

Ἄνθιμος ἐλέω Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Νέας Ρώμης ἤ Οἰκουμ. Πατρ.
Ἰερόθεος ἐλέω Θεοῦ Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πᾶσης Αἰγύπτου.
Μεθόδιος ἐλέω Θεοῦ Πατριάρχης Ἀντιοχείας.
Κύριλλος ἐλέω Θεοῦ Πατριάρχης Ἰεροσολύμων.
Καὶ αἱ περὶ αὐτοὺς Ἱεραὶ Συνόδοι.
Ἐν Κωνσταντινούπολει τὸ σωτήριον ἔτος 1848.

Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν,

«....πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν (Κατά Ματθ. 21-24) 2)

μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί

Ο Απόστολος Παύλος λέει «…μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται 10 ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι. 11 και ταύτά τινες ήτε· αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού και εν τω Πνεύματι του Θεού ημών.» (Α’ Κορ.6:9-11).

ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ..ΚΑΤΑ ΤΟΝ Γ.ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΗΤΑΝ [ Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΤΡΑΧΥΤΙΤΑ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ].Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΗΡΟ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΕ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ -ΣΤΑΥΡΟΥ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ.

έλειπαν 13 ολόκληρες ημέρες,

Όσο κι αν ψάξετε, σε οποιοδήποτε αρχείο των ελληνικών ληξιαρχείων, δεν πρόκειται να βρείτε ούτε έναν Έλληνα ή Ελληνίδα που να έχει καταχωρηθεί με ημερομηνία γέννησης από 16 έως 28 Φεβρουαρίου 1923! Αυτό αποκαλύπτει ο κ. Διονύσης Σιμόπουλος, Διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου. Όχι, φυσικά, γιατί δεν.... είχαμε ούτε μία γέννα σε μία ολόκληρη περίοδο 13 ημερών, αλλά γιατί απλούστατα το 1923 είχε μόνο 352 ημέρες"! Όπως εξηγεί ο κ. Σιμόπουλος, από τον Φεβρουάριο του 1923, έλειπαν 13 ολόκληρες ημέρες, δηλαδή το διάστημα μεταξύ 16 και 28 Φεβρουαρίου, ο ήλιος αποκοιμήθηκε, καί ξύπνησε μετά από 13 μέρας..

ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω»

Ο Απόστολος Παύλος μας λέγει: «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». Τολμηρό αυτό που μας λέγει ο απόστολος Παύλος! «ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ»!! Φαντάζεστε αυτούς που αρέσκονται εις τα θαύματα να έβλεπαν άγγελο να τους λέγει «ακολουθήστε το νέο ημερολόγιο των Παπών της Δύσεως»!!! Εως και αυτόν τον ίδιο τον Παύλο θα αναθεμάτιζαν!!!

Εσύ σε ποια Εκκλησία ανήκεις;

‎"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Γρηγόριος ο Θεολόγος «Εσύ σε ποια Εκκλησία ανήκεις; Σε αυτήν του Βυζαντίου, της Ρώμης, της Αντιόχειας, της Αλεξάνδρειας ή της Ιερουσαλήμ;;;;; Τότε ο δίκαιος απάντησε σοφά: «Ο Κύριός μας Χριστός χαρακτήρισε Καθολική Εκκλησία εκείνη την Εκκλησία, η οποία διατηρεί την αληθινή και ομολογιακή παρακαταθήκη της πίστης.!!!!!! αγίου Μαξίμου Ομολογητού:

δύο μορφές ταπεινώσεως

«Υπάρχουν δε δύο μορφές ταπεινώσεως, όπως ακριβώς και δύο μορφές υπερηφάνειας. Η πρώτη υπερηφάνεια είναι όταν εξουθενώνει κανείς τον αδελφό του, όταν τον εξευτελίζει σαν να μη είναι τίποτα και θεωρεί τον εαυτό του ανώτερό του. Αν αυτός που θα πέσει σε αυτήν την υπερηφάνεια δεν φροντίσει γρήγορα με τη κατάλληλη προσοχή και επιμέλεια να διορθωθεί σιγά -σιγά φτάνει στην δεύτερη υπερηφάνεια και καταντά να υπερηφανεύεται απέναντι στον ίδιο τον Θεό και να πιστεύει πως οτιδήποτε κατορθώνει οφείλεται στις δυνάμεις του και όχι στον Θεό. Πραγματικά αδελφοί μου, κάποτε είδα έναν που είχε καταντήσει στην ελεεινή αυτή κατάσταση. Στην αρχή αν του έλεγε κανένας αδελφός κάτι τον έφτυνε και έλεγε: ‘’Ποιος είναι αυτός; Δεν αξίζει κανένας παρά μόνο ο Ζωσιμάς και οι μαθητές του’’. Μετά άρχισε να εξευτελίζει και αυτούς και να λέει: ‘’Δεν αξίζει κανένας παρά μόνο ο Μακάριος’’. Και μετά από λίγο άρχισε πάλι να λέει: ‘’Τι είναι ο Μακάριος; Τιποτένιος, μόνο ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος αξίζουν’’. Μετά από λίγο άρχισε και αυτούς να τους εξευτελίζει λέγοντας: ‘’Τι είναι ο Βασίλειος και τι είναι ο Γρηγόριος; Τιποτένιοι. Μόνο ο Πέτρος και ο Παύλος αξίζουν’’. Του λέω: ‘’Πραγματικά αδελφέ μου και αυτούς θα τους απορρίψεις’’. Πιστέψετε με, μετά από λίγο καιρό άρχισε να λέει: ‘’Τι είναι ο Πέτρος και ο Παύλος; Τιποτένιοι. Μόνο η Αγία Τριάδα αξίζει’’. Μετά υπερηφανεύτηκε και εναντίον του ίδιου του Θεού και έτσι έχασε τα λογικά του. Για αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε αδελφοί μου, εναντίον της πρώτης υπερηφάνειας για να μην καταλήξουμε μετά από λίγο στην τέλεια υπερηφάνεια».

(Αββά Δωρόθεου, Έργα Ασκητικά, Διδασκαλία περί ταπεινοφροσύνης, σελ. 129).

ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΩΣ ΘΗΡΙΟ !!!!

Ἰδού τί γράφει εἰς τήν «ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» σελίς 4, ὁ κλεινός Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος:

«Τέσσαρα μεγάλα θηρία ἐγέννησεν ὁ ΙΣΤ’ αἰών: Τήν αἴρεσιν τοῦ Λουθήρου, τήν αἴρεσιν τοῦ Καλβίνου, τήν αἴρεσιν τῶν Γιεζουβιτῶν, (Ἰησουιτῶν. Τάγμα θανάτου τοῦ Πάπα. Σκοπός του ἡ διάδοσις τοῦ Παπισμοῦ καί ἡ ὑποταγή ὅλων ὑπό τόν Πάπα) καί τήν αἴρεσιν τοῦ Νέου Καλενδαρίου· (Σ.σ. ἡμερολογίου). … κατά δέ τῆς αἱρέσεως τοῦ Νέου Καλενδαρίου ἀπεφάνθη ἡ ἐν Κων/πόλει μεγάλη Οἰκουμενική Σύνοδος τῶ 1593».Ο ΙΕΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ Δοσίθεος: ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΩΣ ΘΗΡΙΟ !!!!.

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΙΕΡΟ..

Ο ΔΟΣΙΘΕΟΣ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ. Η ΔΩΔΕΚΑΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ.

ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν

Βαδίζοντες δὲ τὴν ἀπλανῆ καὶ ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα· μὴ τὸν αἰσθητόν, ἀλλὰ τὸν νοητόν· οἷον ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ' αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἀκολουθώντας τὸ Μ. Ἀθανάσιο, ἀπαγορεύει τὴν «κοινωνία» ὄχι μόνο μὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς. Λέγει:
«τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν»
(Ἐπιστολαί, 466, l.17-18).

Καὶ ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως, ἅγιος Γερμανὸς ὁ νέος, συμβουλεύει τὴν ἀποχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ ἐκείνους τοὺς «ὀρθόδοξους» ποὺ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς Λατίνους. Συμβούλευε ἀκόμα τους λαϊκούς, νὰ φεύγουν ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ποὺ ἔδειξαν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, καὶ μήτε σὲ Ἐκκλησία ποὺ ἐκεῖνοι λειτουργοῦν νὰ πηγαίνουν, μήτε νὰ παίρνουν εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Καλύτερα νὰ προσεύχεστε μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ συγκεντρώνεστε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς Λατινόφρονες κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.http://www.facebook.com/photo.php?fbid=328244863964089&set=o.425047610867614&type=1&theater.

διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ;

Τί συμβαίνει στούς διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; ῾Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς .
Ρωτήστε τον διώκτη της Εκκλησίας Σαύλο (Σαούλ), τί του συνέβη. «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίξειν» (Πράξεις 26, 14), του είπε ο Κύριος και ο Σαύλος βαπτίστηκε και έγινε ο Παύλος, ο Απόστολος.
Τί συνέβη στον Ηρώδη, τον πρώτο διώκτη των χριστιανών; Τί συνέβη στον Ιουλιανό τον Παραβάτη.; Πέθαναν και οι δύο με φρικτό θάνατο, ενώ οι θεοστυγείς δολοπλοκίες τους εναντίον του Χριστού διαλύθηκαν σαν καπνός.
Αλλά έτσι συνέβαινε πάντα στην ιστορία: κάποιοι διώκτες μεταστρέφονταν στον χριστιανισμό, ενώ άλλοι πέθαιναν με φρικτούς θανάτους. Πάντοτε οι προσπάθειες του ενός ή του άλλου χριστιανομάχου εκμηδενίζονται, διαλύονται σαν καπνός.
Όταν ο αυτοκράτορας Αδριανός επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ, ήθελε να εκδικηθεί τους Ιουδαίους και τους χριστιανούς, διότι δεν ξεχώριζε τους χριστιανούς από τους Ιουδαίους. Διασκόρπισε τους Ιουδαίους σε όλο τον κόσμο κι έκτισε έναν ειδωλολατρικό ναό στο σημείο όπου βρισκόταν ο Ναός του Σολομώντος. Επίσης μετονόμασε την Ιερουσαλήμ «Αϊλία», με βάση το όνομα του «Αΐλιος» και απαγόρευσε σε οποιονδήποτε να ονομάζει την πόλη αυτή Ιερουσαλήμ. Έκτισε ναό προς τιμήν του φαύλου Ερμή στον Γολγοθά, άλλον ναό για τον Δία πάνω από τον τάφο του Κυρίου κι έναν ναό προς τιμήν του Άδωνη, στη Βηθλεέμ.
Πράγματι πόσο τραγικό θα ήταν, για τους χριστιανούς εκείνης της εποχής, να βλέπουν τα ιερά τους προσκυνήματα να χλευάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο! Αλλά όμως στο τέλος τί συνέβη; Ο αυτοκράτορας Αδριανός βρήκε φρικτό θάνατο και όσο για τους ειδωλικούς ναούς του, αυτοί κατακρημνίστηκαν την εποχή των θεοστέπτων αγίων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης, της αυτοκράτειρας μητέρας του. Στη θέση τους ανεγέρθηκαν περικαλλείς χριστιανικοί ναοί, που μέχρι σήμερα στέκουν ακλόνητοι!
«Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Ω, πόσο μάταιη και χαμένη είναι κάθε μάχη εναντίον του Χριστού!
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς,

«Ἔστι κακή ὁμόνοια, καί καλή διαφωνία

Ὁ μεγάλος θεολόγος τοῦ ΙΕ αἰῶνος, ‘Ιωσήφ ὁ Βρυέννιος λέγει: «Ἔστι κακή ὁμόνοια, καί καλή διαφωνία. Ἔστι σχισθῆναι καλῶς καί ὁμονοῆσαι κακῶς. Οἷς γάρ ἡ φιλία ἀπωλείας πρόξενος, τούτοις τό μῖσος ἀρετῆς ὑπόθεσις γίνεται. Καί κρείσσων ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπέρ ἀπαθείας διάστασις. Καλόν τό εἰρηνεύειν πρός πάντας, ἀλλ’ ὁμονοοῦντας πρός τήν εὐσέβειαν. Ἡ γάρ εἰρήνη μετά μέν τοῦ ἰδίου καί πρέποντος, κάλλιστον ἐστι κτῆμα καί λυσιτελέστατον, μετά δέ κακίας, ἤ δουλείας ἐπονειδίστου, πάντων αἴσχιστον καί τε καί βλαβερώτατον. Ἐπεί οὐδείς δύναται κτήσασθαι τήν ἀγάπην τῶν πονηρῶν καί κακῶν, χωρίς κακίας καί πονηρίας. Μεγάλη δέ ἀρετή τοῦ δικαίου, ὅταν ἔχη τούς τοῦ Θεοῦ ἐχθρούς, ἐχθρούς, καί τούς αὐτοῦ φίλους, φίλους, ὥσπερ μεγάλη κακία ἁμαρτωλοῦ, ὅταν τούς τοῦ Θεοῦ φίλους ἔχη ἐχθρούς, καί τούς ἐχθρούς αὐτοῦ φίλους (Ἰωσήφ Βρυεννίου, Τά Εὑρεθέντα, Τόμος Β, σελ. 22)

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

ΠΩΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ.. Ερχόμαστε στην άποψη που διατυπώνουν όσοι έμειναν πιστοί στο Παλαιό ημερολόγιο, ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έγινε για λόγους «οικουμενιστικούς». Πολλοί πολέμιοι του παλαιού ημερολογίου , μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στην διδακτορική του διατριβή, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην αλλαγή του ημερολογίου και στον Οικουμενισμό. Τα πράγματα όμως είναι πολύ ξεκάθαρα όπως θα δούμε αναλυτικά. Με δύο λόγια η αλλαγή έγινε ακριβώς για να εξυπηρετήσει το όχημα του Οικουμενισμού, δηλαδή για να μπορούν ελεύθερα οι ορθόδοξοι να συνεορτάζουν και να συμπροσεύχονται σε μεγάλες εορτές μαζί με τους αιρετικούς στους ναούς και των δυό πλευρών. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η λέξη αιρετικός έχει αντικατασταθεί με εκφράσεις του τύπου «χριστιανός άλλης ομολογίας» ενώ η λέξη εκκλησία αποδίδεται στις συνάξεις τους αντίθετα προς το Σύμβολο της Πίστεως που διδάσκει «Μία Αγία Αποστολική Καθολική Εκκλησία». Οι κακόδοξες διδασκαλίες του Οικουμενισμού είναι γνωστές, όπως και η σχέση του με τη μασονία. Οικουμενισμός και μασονία έχουν κοινή διδασκαλία τον λεγόμενο «συγκρητισμό». Άλλωστε, ο Οικουμενισμός είναι «παιδί» της μασονίας και από κοινού εργάζονται για το ξεθεμέλιωμα της Ορδοδοξίας! Ο Οικουμενισμός διδάσκει ότι υπάρχουν πολλές Εκκλησίες του Χριστού στο κόσμο, οι οποίες είναι το ίδιο πράγμα και πρέπει να ενωθούν για ν' αποτελέσουν την «Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία»! Η μασονία είναι πιο «γενναιόδωρη»! Διδάσκει, ότι όλες οι θρησκείες στον κόσμο είναι το ίδιο πράγμα! Διδάσκει, ότι όλες πιστεύουν στον ίδιο Θεό, άσχετα αν αυτός είναι ο Θεός των χριστιανών, ή ο θεός των Εβραίων, των Βουδιστών, των Μωαμεθανών, ακόμη και των ειδωλολατρών! Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι οι θεοί των ειδωλολατρών είναι δαιμόνια! Για τους Οικουμενιστές όμως είναι ίδιοι με το Θεό της Ορθόδοξης Εκκλησίας! Που στηρίζεται η άποψη, ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έγινε για λόγους «οικουμενιστικούς»; 1. Το 1583 ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ με απεσταλμένους του στο Πατριάρχη Ιερεμία Β΄ ζήτησε την αποδοχή από την Ορθόδοξη Εκκλησία του φράγκικου ημερολογίου «ίνα μη επικρατή τοσαύτη από των Λατίνων διάστασις»!(1) Για τον πάπα η «εκκλησία» του και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι περίπου το ίδιο πράγμα. Διαφέρουν, κατ' αυτόν, στο ότι δεν γιορτάζαμε ταυτόχρονα τις γιορτές, μετά το ημερολόγιο, που ο ίδιος επέβαλε τον προηγούμενο χρόνο στην «εκκλησία» του. Ο ταυτόχρονος συνεορτασμός των μεγάλων γιορτών θα έφερνε, κατά τον πάπα, πιο κοντά τις δύο Εκκλησίες! Δεν ήταν όμως μόνο ο πάπας, που ήθελε τον συνεορτασμό των μεγάλων γιορτών με τους Ορθοδόξους. Ήταν ολόκληρη η Δύση. Ο Άγγλος επίσκοπος Γκόρ, στη προσφώνησή του στο λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο της Κωνσταντινουπόλεως» το 1923 είπε: « Δι' ημάς τους εν τη Δύσει ήτο μεγάλη πνευματική ευχαρίστησις να ευρεθώμεν εις θέσιν ώστε να συνεορτάζωμεν τας μεγάλας χριστιανικάς εορτάς της Γεννήσεως και της Αναστάσεως και Πεντηκοστής… Το δεύτερον βήμα θα μας κάμη το ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον θα μας φέρει εις τον συνεορτασμόν των εορτών..».(2) Η Ορθόδοξη Εκκλησία με Ιερούς Κανόνες της απαγορεύει τον συνεορτασμό των γιορτών με τους αιρετικούς. Και οι μεν αιρετικοί (πάπας, Αγγλικανοί κλπ.), μπορεί να επιδιώκουν τον συνεορτασμό με τους Ορθοδόξους. Οι υποτιθέμενοι όμως Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ηγέτες στις αρχές του 20ου αιώνα, πως τόλμησαν να προτείνουν την αλλαγή του ημερολογίου, χάριν της «παγχριστιανικής ενότητος»; Απλούστατα είχαν διαβρωθεί από την αίρεση του Οικουμενισμού και εξ αιτίας της άλλαξαν το ημερολόγιο. 2. Στη Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920 προτείνονταν 11 πρακτικά μέτρα οικουμενιστικής ενώσεως των διαφόρων Εκκλησιών. Είναι η πρώτη φορά που η Ορθόδοξη Εκκλησία ( αν υποθέσουμε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέφραζε την Ορθόδοξη Εκκλησία!) με τόσο εμφανή και πανηγυρικό τρόπο αναγνώριζε την ύπαρξη άλλων Εκκλησιών του Χριστού! Και ζητούσαν την ένωσή τους, γράφοντας : «Η καθ΄ ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι η των διαφόρων Χριστιανικών Εκκλησιών προσέγγισις προς αλλήλας και κοινωνία ουκ αποκλείεται υπό των υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών.... Δύναται δε η φιλία αύτη και αγαθόφρων πρός αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούσθαι ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής: α΄) ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΧΗΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΥΠΟ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.(3) 3. Το ίδιο επεδίωκε και ο Μελέτιος Μεταξάκης με το γράμμα που έστειλε ως Πατριάρχης στην Εκκλησία της Ελλάδος στις 3.2.1923 και στο οποίο έγραφε για την ανάγκη ενός νέου ημερολογίου «προς εξυπηρέτησιν της παγχριστιανικής ενότητος, πάντων των επικαλουμένων τω ονόματι Κυρίου εορταζόντων την αυτήν ημέραν την γέννησιν αυτού και την Ανάστασιν».(4) 4. Επίσης, στην ΄Εκθεσιν που υπέβαλε στο «Πανορθόδοξο Συνέδριο ΚΠόλεως» το 1923 ο αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος μασόνος Μητροπολίτης Δυρραχίου Ιάκωβος, αναφέρεται: « Μετά την αποδοχήν υπό της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου δια τας ανάγκας τας βιωτικάς η προσαρμογή προς αυτό, και δη ταχέως, και του Εορτολογίου αποβαίνει αναπόφευκτος. Άλλος λόγος, επί πλέον προς άμεσον προσαρμογήν και του Πασχαλίου είναι η μεγάλη ηθική σημασία και εντύπωσις, ην θα παραγάγη εις όλον τον πεπολιτισμένον κόσμον η δια της αβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης προσέγγισις των δύο χριστιανικών κόσμων της Ανατολής και της Δύσεως εν τω εορτασμώ των μεγάλων χριστιανικών εορτών».(5) Παρατηρούμε σαφέστατα ότι ούτε δικαιολογίες αστρονομικής διορθώσεως είχαν προταθεί τότε ούτε ανάγκες κοινωνικές. Ας σκεφτούν όσοι προβάλλουν τα δύο τελευταία επιχειρήματα ότι αν υπήρχε ανάγκη αστρονομικής διορθώσεως του παλαιού – Ιουλιανού ημερολογίου τότε θα έπρεπε να αναζητηθεί ένα ακριβέστερο και από το νέο – Γρηγοριανό που επίσης δεν είναι ακριβές ημερολόγιο. Επίσης ούτε λόγοι κοινωνικοί δεν μπορεί να προβάλλονται και το παράδειγμα τόσων και τόσων λαών που χρησιμοποιούν άλλο ημερολόγιο για την πνευματική – θρησκευτική τους ζωή και άλλο για την καθημερινότητά τους είναι μία αποστομωτική απάντηση σε αυτό. Άλλωστε Ρώσοι, Σέρβοι κλπ. εδώ και 80 χρόνια διατηρούν παλιό ημερολόγιο στην Εκκκλησία και Νέο για τις εμπορικές και άλλες σχέσεις χωρίς να τους έχει επέλθει σύγχιση... 1 Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου, ό.π. σελ. 19. 2 Γρ. Ευστρατιάδου, ό.π., σ. 108 3 Ι. Καρμίρη, Δογματικά και Συμβολικά μνημεία, τ. Β΄, εκδ. β΄, σελ. 958 4 αρχιμ. Θεοκλ. Στράγκα, ό.π. τ.Β΄ σελ. 1136. 5 Γρ. Ευστρατιάδου, ό.π . σελ. 14.

ΠΩΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ....

Ερχόμαστε στην άποψη που διατυπώνουν όσοι έμειναν πιστοί στο  Παλαιό  ημερολόγιο, ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έγινε για λόγους  «οικουμενιστικούς». Πολλοί πολέμιοι του παλαιού ημερολογίου , μεταξύ των  οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στην διδακτορική του διατριβή,  ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην αλλαγή του  ημερολογίου και στον Οικουμενισμό. Τα πράγματα όμως είναι πολύ ξεκάθαρα  όπως θα δούμε αναλυτικά.

Με δύο λόγια η αλλαγή έγινε ακριβώς για να εξυπηρετήσει το όχημα του  Οικουμενισμού, δηλαδή για να μπορούν ελεύθερα οι ορθόδοξοι να  συνεορτάζουν και να συμπροσεύχονται σε μεγάλες εορτές μαζί με τους  αιρετικούς  στους ναούς και των δυό πλευρών. Είναι μάλιστα  χαρακτηριστικό ότι η λέξη αιρετικός έχει αντικατασταθεί με εκφράσεις   του τύπου «χριστιανός άλλης ομολογίας»  ενώ η λέξη εκκλησία αποδίδεται  στις συνάξεις τους αντίθετα προς το Σύμβολο της Πίστεως που διδάσκει  «Μία Αγία Αποστολική Καθολική Εκκλησία».

 Οι  κακόδοξες διδασκαλίες του Οικουμενισμού είναι γνωστές, όπως και η  σχέση του με τη μασονία. Οικουμενισμός και μασονία έχουν κοινή  διδασκαλία τον λεγόμενο «συγκρητισμό». Άλλωστε, ο Οικουμενισμός  είναι  «παιδί» της μασονίας και από κοινού εργάζονται για το ξεθεμέλιωμα της  Ορδοδοξίας! Ο Οικουμενισμός διδάσκει ότι  υπάρχουν  πολλές  Εκκλησίες  του Χριστού στο κόσμο, οι οποίες είναι το ίδιο πράγμα και πρέπει να  ενωθούν για ν' αποτελέσουν την «Μία αγία καθολική και αποστολική  Εκκλησία»!

  Η μασονία είναι πιο «γενναιόδωρη»! Διδάσκει, ότι όλες οι θρησκείες  στον κόσμο είναι το ίδιο πράγμα! Διδάσκει, ότι όλες πιστεύουν  στον ίδιο  Θεό, άσχετα αν αυτός είναι ο Θεός των χριστιανών, ή ο θεός των Εβραίων,  των Βουδιστών, των Μωαμεθανών, ακόμη και των ειδωλολατρών! Οι Πατέρες  της Εκκλησίας διδάσκουν ότι οι θεοί των ειδωλολατρών είναι δαιμόνια! Για  τους Οικουμενιστές όμως είναι ίδιοι με το Θεό της Ορθόδοξης Εκκλησίας!

 Που  στηρίζεται η άποψη, ότι η αλλαγή του ημερολογίου το 1924 έγινε για λόγους «οικουμενιστικούς»;

 1.   Το 1583 ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ με απεσταλμένους του στο Πατριάρχη  Ιερεμία Β΄ ζήτησε την αποδοχή από την Ορθόδοξη Εκκλησία του φράγκικου  ημερολογίου

  «ίνα μη επικρατή τοσαύτη από των Λατίνων διάστασις»!(1)

 Για τον πάπα η «εκκλησία» του και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι περίπου το  ίδιο πράγμα. Διαφέρουν, κατ' αυτόν, στο ότι δεν γιορτάζαμε ταυτόχρονα  τις γιορτές, μετά το ημερολόγιο, που ο ίδιος επέβαλε τον προηγούμενο  χρόνο στην «εκκλησία» του. Ο ταυτόχρονος συνεορτασμός των μεγάλων  γιορτών θα έφερνε, κατά τον πάπα, πιο κοντά τις δύο Εκκλησίες!

 Δεν ήταν όμως μόνο ο πάπας, που ήθελε τον συνεορτασμό των μεγάλων  γιορτών με τους Ορθοδόξους. Ήταν ολόκληρη η Δύση. Ο Άγγλος επίσκοπος  Γκόρ, στη  προσφώνησή του στο λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο της  Κωνσταντινουπόλεως» το 1923 είπε:

 « Δι' ημάς τους εν τη Δύσει ήτο  μεγάλη πνευματική ευχαρίστησις να ευρεθώμεν εις θέσιν ώστε να  συνεορτάζωμεν τας μεγάλας χριστιανικάς εορτάς της Γεννήσεως και της  Αναστάσεως και  Πεντηκοστής… Το δεύτερον βήμα θα μας κάμη το  ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον θα μας φέρει εις τον συνεορτασμόν των  εορτών..».(2)

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία με Ιερούς Κανόνες της απαγορεύει τον συνεορτασμό  των γιορτών με τους αιρετικούς. Και οι μεν αιρετικοί (πάπας, Αγγλικανοί  κλπ.), μπορεί να  επιδιώκουν τον συνεορτασμό με τους Ορθοδόξους. Οι  υποτιθέμενοι όμως  Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ηγέτες στις αρχές του 20ου  αιώνα, πως τόλμησαν να προτείνουν την  αλλαγή του ημερολογίου, χάριν της  «παγχριστιανικής ενότητος»; Απλούστατα είχαν διαβρωθεί από την αίρεση  του Οικουμενισμού και εξ αιτίας της άλλαξαν το ημερολόγιο.

 2.  Στη Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920  προτείνονταν 11 πρακτικά  μέτρα οικουμενιστικής ενώσεως των διαφόρων Εκκλησιών.  Είναι η πρώτη  φορά που η Ορθόδοξη Εκκλησία ( αν υποθέσουμε ότι το Οικουμενικό  Πατριαρχείο εξέφραζε την Ορθόδοξη Εκκλησία!) με τόσο εμφανή και  πανηγυρικό τρόπο αναγνώριζε την ύπαρξη άλλων Εκκλησιών του Χριστού! Και  ζητούσαν την ένωσή τους, γράφοντας :

 «Η καθ΄ ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι η των διαφόρων Χριστιανικών  Εκκλησιών προσέγγισις προς αλλήλας και κοινωνία ουκ αποκλείεται υπό των  υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών.... Δύναται δε η φιλία αύτη  και αγαθόφρων πρός αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούσθαι  ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής:

α΄) ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΧΗΣ ΕΝΙΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΥΠΟ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.(3)

 3.  Το ίδιο επεδίωκε και ο Μελέτιος Μεταξάκης με το γράμμα  που  έστειλε ως Πατριάρχης στην  Εκκλησία της Ελλάδος στις 3.2.1923 και στο  οποίο έγραφε για την ανάγκη ενός νέου ημερολογίου

 «προς  εξυπηρέτησιν της παγχριστιανικής ενότητος, πάντων των  επικαλουμένων τω  ονόματι  Κυρίου εορταζόντων την αυτήν ημέραν την  γέννησιν  αυτού και την Ανάστασιν».(4) 

 4.   Επίσης, στην ΄Εκθεσιν που  υπέβαλε  στο «Πανορθόδοξο Συνέδριο   ΚΠόλεως» το  1923 ο αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος  μασόνος  Μητροπολίτης Δυρραχίου Ιάκωβος,   αναφέρεται:

 « Μετά την αποδοχήν υπό της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου  δια τας  ανάγκας  τας βιωτικάς η προσαρμογή προς αυτό, και δη ταχέως,  και  του  Εορτολογίου αποβαίνει  αναπόφευκτος. Άλλος λόγος, επί πλέον προς άμεσον  προσαρμογήν και του Πασχαλίου είναι η μεγάλη ηθική σημασία και  εντύπωσις, ην θα παραγάγη εις όλον τον πεπολιτισμένον  κόσμον η δια της  αβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης προσέγγισις των δύο χριστιανικών  κόσμων  της Ανατολής και της Δύσεως εν τω εορτασμώ των μεγάλων χριστιανικών  εορτών».(5)

Παρατηρούμε σαφέστατα ότι ούτε δικαιολογίες  αστρονομικής διορθώσεως είχαν προταθεί τότε ούτε ανάγκες κοινωνικές.

Ας σκεφτούν όσοι προβάλλουν τα δύο τελευταία επιχειρήματα ότι αν υπήρχε  ανάγκη αστρονομικής διορθώσεως του παλαιού – Ιουλιανού ημερολογίου τότε  θα έπρεπε να αναζητηθεί ένα ακριβέστερο και από το νέο – Γρηγοριανό που  επίσης δεν είναι ακριβές ημερολόγιο.

Επίσης ούτε λόγοι κοινωνικοί δεν  μπορεί να προβάλλονται και το παράδειγμα τόσων και τόσων λαών που  χρησιμοποιούν άλλο ημερολόγιο για την πνευματική – θρησκευτική τους ζωή  και άλλο για την καθημερινότητά τους είναι μία αποστομωτική απάντηση σε  αυτό. Άλλωστε Ρώσοι, Σέρβοι κλπ. εδώ και 80 χρόνια διατηρούν παλιό  ημερολόγιο στην Εκκκλησία και Νέο για τις εμπορικές και άλλες σχέσεις  χωρίς να τους έχει επέλθει σύγχιση...

1  Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου, ό.π. σελ. 19.

2  Γρ. Ευστρατιάδου, ό.π., σ. 108

3  Ι. Καρμίρη, Δογματικά και Συμβολικά μνημεία, τ. Β΄, εκδ. β΄, σελ. 958

4  αρχιμ. Θεοκλ. Στράγκα, ό.π. τ.Β΄ σελ. 1136.

5  Γρ. Ευστρατιάδου, ό.π . σελ. 14.

ΠΑΤΡΙΑ=ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-ΕΛΛΑΣ