(ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
Μέσα στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἔχουμε την εὐκαιρία νά γευόμαστε τή μυστική καί μυστηριακή ἕνωση πού συντελεῖται ἐν Χριστῷ, ἕνωση ἐπουρανίων καί ἐπιγείων, κεκοιμημένων και ζώντων. Μέσα στή Θεία Λειτουργία, βιώνουμε τά πάντα ὡς ἕνα συνεχές παρών, ἀφοῦ ἐκεῖ ζοῦμε ὄχι
τόν ἐγκόσμιο χρόνο, ἀλλά τον λεγόμενο λειτουργικό χρόνο, ὅπου παροντοποιεῖται ὁ ἄχρονος καί ἀΐδιος Θεός.
Στή σημερινή εὐχαριστιακή Σύναξη, τό τιμώμενο πρόσωπο εἶναι ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, ὁ Μυροβλύτης καί θαυματουργός, προστάτης τῆς Θεσσαλονίκης, ἀλλά καί Μέγας Ἅγιος γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Δέν θα σᾶς κουράσω μέ ἀναφορἐς στό βίο του, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἐγκύψουμε καί νά ἐμφιλοχωρήσουμε στά ἱερά Συναξάρια καί νά μελετήσουμε τό βίο τῶν Ἁγίων μας, τόν ἀγῶνα τους, τά ὑπερφυῆ τους κατορθώματα, αὐτά πού ἐπέτυχαν μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Θά ἤθελα στά λίγα λεπτά πού ἔχω στη διάθεσή μου, ἀφοῦ εὐχαριστήσω τον ἑορτάζοντα π. Δημήτριο γιά τήν ἀνάθεση σέ μένα τῆς ὁμιλίας αὐτῆς, καλύπτοντας τό χρόνο τοῦ κοινωνικοῦ, νά δοῦμε λίγο γενικά αὐτό πού λέμε Ἁγιότητα, τί εἶναι, σέ τί συνίσταται.
Τίνος, ἄραγε, κτῆμα εἶναι ἡ Ἁγιότητα; Τῶν ἀνθρώπων;Ἤ τῶν ἀγγέλων; Μήπως εἶναι τοῦ ἁγίου Δημητρίου πού ἑορτάζουμε σήμερα, ἤ τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἤ τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης ἤ τῶν ἄλλων Ἁγίων τῆς Πίστεώς μας, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁσίων καί λοιπῶν; Ὄχι ἀγαπητοί μου! Ἡ Ἁγιότητα εἶναι μόνο τοῦ Θεοῦ! Μόνον ὁ Θεός εἶναι ὁ κατά φύσιν Ἅγιος καί ἐν Ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ὅπως ψάλλουμε στήν Ἐκκλησία μας. Τότε οἱ Ἅγιοι τί εἶναι; Εἶναι αὐτοί πού λαμβάνουν τήν Ἁγιότητα ἀπό τόν Θεό.
Οἱ Ἅγιοι, ὅπως μᾶς λέγει ὁ μεγάλος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λέγονται Ἅγιοι, «διά τόν Ἅγιον, οὗ μετέχουσιν», δηλαδή λέγονται Ἅγιοι, ἐπειδή μετέχουν τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνο κατόχου τῆς Ἁγιότητος. Καί τί σημαίνει μετοχή τοῦ Θεοῦ; Τί εἶναι αὐτό στό ὁποῖο μετέχουν οἱ Ἅγιοι; Ἀκούσατε ἀγαπητοί.
Ὁ Θεός μας, κατά τήν Ὀρθόδοξη Δογματική Θεολογία, ἔχει οὐσία, ἔχει καί ἐνέργεια. Ἄκτιστη οὐσία καί ἐπίσης ἄκτιστη ἐνέργεια. Καί ἡ μέν οὐσία τοῦ Θεοῦ, εἶναι παντελῶς ἄγνωστη, ἀκατάληπτη, ἀπροσπέλαστη, ἀμέθεκτη, ὅπως λέγεται στη γλώσσα τῆς Θεολογίας. Κανείς ποτέ δέν εἶδε, οὔτε πρόκειται νά δεῖ τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, τήν ὑπερβατική φύση Του! Οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, κανείς καί ποτέ! Ὁ Θεός μας, ὅμως, εἶναι ἐν ταυτῷ ὑπερβατικός καί ἐνδοκοσμικός, ἀκατάληπτος καί καταληπτός, ἄγνωστος καί γνωστός, ἀπρόσιτος καί προσιτός. Καί ποιός εἶναι τώρα ὁ τρόπος, ὁ σύνδεσμος, ἡ γέφυρα ἐπικοινωνίας, τό μέσον ἄς ποῦμε, μέ τό ὁποῖο ὁ ἄγνωστος καί ἀκατάληπτος Θεός, γίνεται γνωστός καί κάνει τούς ἀνθρώπους νά τόν μετέχουν, νά τόν γεύονται, νά τόν βλέπουν; Εἶναι ἡ ἄκτιστη ἐνέργειά Του, αὐτό πού ὀνομάζουμε μέ πολλά ὀνόματα, ἀνάλογα μέ τίς ἐκδηλώσεις του, ὅπως λ.χ. φῶς, Χάρη, Ἀγάπη, ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα τί συνιστοῦν; Τήν ἀποκάλυψη σέ μᾶς τοῦ Θεοῦ. Αὐτό λοιπόν βλέπουν καί μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτό θεωροῦν. Τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ! Μέ αὐτό ἁγιάζονται. Διότι ὑπάρχει, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, ἡ καθαρτική, ἡ φωτιστική καί ἡ θεοποιός ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτῆς τῆς Χάριτος μετεῖχε ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος. Πῶς ὅμως; Ἀπροϋπόθετα; Ὄχι ἀδελφοί μου! Χρειάζεται ἀγῶνας πνευματικός, κάθαρση ψυχῆς καί καρδίας καί ἔπειτα σκηνώνει μέσα μας ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτό ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, τά ἱερά Μυστήρια, οἱ πνευματικοί πατέρες καί ὅλα τά ἄλλα θεῖα μέσα πού ξέρουμε (καί δέν τά ἐπαναλαμβάνω γιά νά μή σᾶς καταπονῶ), ὥστε νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό τήν κάθαρση στό φωτισμό (ἐνοίκηση Ἁγίου Πνεύματος) καί στήν χαρισματική θέωση, ὅπως οἱ Ἅγιοί μας. Αὐτό εἶναι ἡ Ἁγιότητα! Λένε κάποιοι, ὅπως ἀκοῦμε κάποιες φορές: μά καλά, Ἅγιος θά γίνω; Γιατί, σέ ἐνοχλεῖ αὐτό; Μακάρι ὅλοι νά φθάναμε στήν ἁγιότητα, στή θέωση, στή μέθεξη τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ! Ὅ,τι καλύτερο καί ὑψηλότερο στόν κόσμο!
Ἐκεῖ ἔφθασαν οἱ Ἅγιοι, μετά ἀπό κόπο καί ἀγῶνα πολύ. Καί εἶδαν τόν Χριστό «ἐν τῇ Δόξει Αὐτοῦ», δηλαδή εἶδαν τήν ἄκτιστη ἐνέργεια Του, τό φῶς Του, διά τοῦ ὁποίου βλέπουμε καί τόν Πατέρα, διότι ὁ Πατήρ, πρέπει να γνωρίζουμε, εἶναι ἀθέατος! Ὁρᾶται μόνο μέσα ἀπό τό φῶς τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ Του, ὁ Ὁποῖος τόν φανέρωσε στόν κόσμο. Τί λέμε στή δοξολογία πού ψάλλουμε σέ κάθε θεία Λειτουργία; «Ὅτι παρά σοί πηγή ζωῆς, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς». Τό εἶπε καί στόν Φίλιππο ὁ Χριστός, τόσο καιρό λέει εἶμαι μαζί σας, καί μοῦ λές νά σᾶς δείξω τόν Πατέρα; «Ὁ ἐωρακώς ἐμέ ἐώρακε τόν Πατέρα»…
Ναί ἀγαπητοί μου! Ἅγιοι μεγάλοι, ὅπως ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, εἶδαν μέσα στή θέωσή τους κατ᾿ αἴσθησιν ψυχῆς τον Θεόν! Εἶδε ὁ Συμεών τρία φῶτα, καί μάλιστα τό δεύτερο φῶς σεσαρκωμένο, ὄντως ὑψηλά πράγματα! Ὁ ἴδιος Πατήρ, Νέος Θεολόγος ἀποκαλούμενος, μᾶς λέει ὅτι ὅ Πατήρ εἶναι ἡ οἰκία, ὁ Υἱός εἶναι ἡ θύρα, ἀλλά γιά νά ἀνοίξει ἡ θύρα χρειάζεται καί τό κλειδί. Ποιό εἶναι ἐν προκειμένῳ τό κλειδί; Εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα! Διά τοῦ Χριστοῦ λοιπόν, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἔχουμε τήν προσαγωγή πρός τόν Πατέρα. Πῶς θά τό ἐπιτύχουμε; Μέ μετάνοια, μέ ἀρετές κλπ. Στήν ἀρχή βέβαια αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν τήρηση τῶν ἁγίων καί σεβασμίων ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, πού δέν εἶναι τυπικές διατάξεις ἤ δεσμεύσεις, ὅπως πολλές φορές τίς νομίζουμε, ἀλλά εἶναι δεῖκτες πνευματικῆς πορείας, πόρτες πού μᾶς ἀνοίγουν στόν κόσμο τοῦ οὐρανοῦ. Καί θά μᾶς πεῖ ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης: «Ἡ πρός Θεόν ἀφομοίωσίς τε και ἕνωσις, ταῖς τῶν σεβασμιωτάτων ἐντολῶν ἀγαπήσεσι καί ἱερουργίαις μόνως τελεῖται»! Μόνο μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν θά ὁδηγηθοῦμε στην κατά χάριν ἕνωση μέ τόν Θεό!
Δέν θέλω περισσότερο νά σᾶς κουράσω, παρά νά εὐχηθῶ στόν ἑορτάζοντα ἀδελφό καί συλλειτουργό π. Δημήτριο, ἔτη πολλά καί εὐλογημένα! Ὁ Κύριος μέ τίς πρεσβείες τοῦ Ἁγίου του νά τόν ἐνισχύει πάντοτε στό ποιμαντικό του ἔργο ὥστε νά φέρει πλουσίους καρπούς καί νά εἶναι ἱεραποστολικός ὁ δρόμος του ὅπως εἶναι μέχρι τώρα. Καί ὅλοι ἐμεῖς, μέ τίςπρεσβείες τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, νά ἀξιωθοῦμε νά ὁδεύσουμε τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς καί τῆς Ἁγιότητος ἐν Χριστῷ, νά λάβουμε μετά ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα μας τόν στέφανον τῆς νίκης παρά τοῦ μόνου Θεοῦ καί νά φθάσουμε στήν ἄφθιτη καί Αἰώνια Βασιλεία Του, ἡ ὁποία ἀπό ἐδῶ βιώνεται προγευστικῶς, Ἀμήν.
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΝΑΣΣΟΣ.
Στή σημερινή εὐχαριστιακή Σύναξη, τό τιμώμενο πρόσωπο εἶναι ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, ὁ Μυροβλύτης καί θαυματουργός, προστάτης τῆς Θεσσαλονίκης, ἀλλά καί Μέγας Ἅγιος γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Δέν θα σᾶς κουράσω μέ ἀναφορἐς στό βίο του, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἐγκύψουμε καί νά ἐμφιλοχωρήσουμε στά ἱερά Συναξάρια καί νά μελετήσουμε τό βίο τῶν Ἁγίων μας, τόν ἀγῶνα τους, τά ὑπερφυῆ τους κατορθώματα, αὐτά πού ἐπέτυχαν μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Θά ἤθελα στά λίγα λεπτά πού ἔχω στη διάθεσή μου, ἀφοῦ εὐχαριστήσω τον ἑορτάζοντα π. Δημήτριο γιά τήν ἀνάθεση σέ μένα τῆς ὁμιλίας αὐτῆς, καλύπτοντας τό χρόνο τοῦ κοινωνικοῦ, νά δοῦμε λίγο γενικά αὐτό πού λέμε Ἁγιότητα, τί εἶναι, σέ τί συνίσταται.
Τίνος, ἄραγε, κτῆμα εἶναι ἡ Ἁγιότητα; Τῶν ἀνθρώπων;Ἤ τῶν ἀγγέλων; Μήπως εἶναι τοῦ ἁγίου Δημητρίου πού ἑορτάζουμε σήμερα, ἤ τοῦ ἁγίου Νικολάου, ἤ τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης ἤ τῶν ἄλλων Ἁγίων τῆς Πίστεώς μας, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁσίων καί λοιπῶν; Ὄχι ἀγαπητοί μου! Ἡ Ἁγιότητα εἶναι μόνο τοῦ Θεοῦ! Μόνον ὁ Θεός εἶναι ὁ κατά φύσιν Ἅγιος καί ἐν Ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ὅπως ψάλλουμε στήν Ἐκκλησία μας. Τότε οἱ Ἅγιοι τί εἶναι; Εἶναι αὐτοί πού λαμβάνουν τήν Ἁγιότητα ἀπό τόν Θεό.
Οἱ Ἅγιοι, ὅπως μᾶς λέγει ὁ μεγάλος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λέγονται Ἅγιοι, «διά τόν Ἅγιον, οὗ μετέχουσιν», δηλαδή λέγονται Ἅγιοι, ἐπειδή μετέχουν τοῦ Θεοῦ, τοῦ μόνο κατόχου τῆς Ἁγιότητος. Καί τί σημαίνει μετοχή τοῦ Θεοῦ; Τί εἶναι αὐτό στό ὁποῖο μετέχουν οἱ Ἅγιοι; Ἀκούσατε ἀγαπητοί.
Ὁ Θεός μας, κατά τήν Ὀρθόδοξη Δογματική Θεολογία, ἔχει οὐσία, ἔχει καί ἐνέργεια. Ἄκτιστη οὐσία καί ἐπίσης ἄκτιστη ἐνέργεια. Καί ἡ μέν οὐσία τοῦ Θεοῦ, εἶναι παντελῶς ἄγνωστη, ἀκατάληπτη, ἀπροσπέλαστη, ἀμέθεκτη, ὅπως λέγεται στη γλώσσα τῆς Θεολογίας. Κανείς ποτέ δέν εἶδε, οὔτε πρόκειται νά δεῖ τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, τήν ὑπερβατική φύση Του! Οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, κανείς καί ποτέ! Ὁ Θεός μας, ὅμως, εἶναι ἐν ταυτῷ ὑπερβατικός καί ἐνδοκοσμικός, ἀκατάληπτος καί καταληπτός, ἄγνωστος καί γνωστός, ἀπρόσιτος καί προσιτός. Καί ποιός εἶναι τώρα ὁ τρόπος, ὁ σύνδεσμος, ἡ γέφυρα ἐπικοινωνίας, τό μέσον ἄς ποῦμε, μέ τό ὁποῖο ὁ ἄγνωστος καί ἀκατάληπτος Θεός, γίνεται γνωστός καί κάνει τούς ἀνθρώπους νά τόν μετέχουν, νά τόν γεύονται, νά τόν βλέπουν; Εἶναι ἡ ἄκτιστη ἐνέργειά Του, αὐτό πού ὀνομάζουμε μέ πολλά ὀνόματα, ἀνάλογα μέ τίς ἐκδηλώσεις του, ὅπως λ.χ. φῶς, Χάρη, Ἀγάπη, ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα τί συνιστοῦν; Τήν ἀποκάλυψη σέ μᾶς τοῦ Θεοῦ. Αὐτό λοιπόν βλέπουν καί μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτό θεωροῦν. Τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ! Μέ αὐτό ἁγιάζονται. Διότι ὑπάρχει, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, ἡ καθαρτική, ἡ φωτιστική καί ἡ θεοποιός ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ μετέχουν οἱ Ἅγιοι. Αὐτῆς τῆς Χάριτος μετεῖχε ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος. Πῶς ὅμως; Ἀπροϋπόθετα; Ὄχι ἀδελφοί μου! Χρειάζεται ἀγῶνας πνευματικός, κάθαρση ψυχῆς καί καρδίας καί ἔπειτα σκηνώνει μέσα μας ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτό ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, τά ἱερά Μυστήρια, οἱ πνευματικοί πατέρες καί ὅλα τά ἄλλα θεῖα μέσα πού ξέρουμε (καί δέν τά ἐπαναλαμβάνω γιά νά μή σᾶς καταπονῶ), ὥστε νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό τήν κάθαρση στό φωτισμό (ἐνοίκηση Ἁγίου Πνεύματος) καί στήν χαρισματική θέωση, ὅπως οἱ Ἅγιοί μας. Αὐτό εἶναι ἡ Ἁγιότητα! Λένε κάποιοι, ὅπως ἀκοῦμε κάποιες φορές: μά καλά, Ἅγιος θά γίνω; Γιατί, σέ ἐνοχλεῖ αὐτό; Μακάρι ὅλοι νά φθάναμε στήν ἁγιότητα, στή θέωση, στή μέθεξη τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ! Ὅ,τι καλύτερο καί ὑψηλότερο στόν κόσμο!
Ἐκεῖ ἔφθασαν οἱ Ἅγιοι, μετά ἀπό κόπο καί ἀγῶνα πολύ. Καί εἶδαν τόν Χριστό «ἐν τῇ Δόξει Αὐτοῦ», δηλαδή εἶδαν τήν ἄκτιστη ἐνέργεια Του, τό φῶς Του, διά τοῦ ὁποίου βλέπουμε καί τόν Πατέρα, διότι ὁ Πατήρ, πρέπει να γνωρίζουμε, εἶναι ἀθέατος! Ὁρᾶται μόνο μέσα ἀπό τό φῶς τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ Του, ὁ Ὁποῖος τόν φανέρωσε στόν κόσμο. Τί λέμε στή δοξολογία πού ψάλλουμε σέ κάθε θεία Λειτουργία; «Ὅτι παρά σοί πηγή ζωῆς, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς». Τό εἶπε καί στόν Φίλιππο ὁ Χριστός, τόσο καιρό λέει εἶμαι μαζί σας, καί μοῦ λές νά σᾶς δείξω τόν Πατέρα; «Ὁ ἐωρακώς ἐμέ ἐώρακε τόν Πατέρα»…
Ναί ἀγαπητοί μου! Ἅγιοι μεγάλοι, ὅπως ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, εἶδαν μέσα στή θέωσή τους κατ᾿ αἴσθησιν ψυχῆς τον Θεόν! Εἶδε ὁ Συμεών τρία φῶτα, καί μάλιστα τό δεύτερο φῶς σεσαρκωμένο, ὄντως ὑψηλά πράγματα! Ὁ ἴδιος Πατήρ, Νέος Θεολόγος ἀποκαλούμενος, μᾶς λέει ὅτι ὅ Πατήρ εἶναι ἡ οἰκία, ὁ Υἱός εἶναι ἡ θύρα, ἀλλά γιά νά ἀνοίξει ἡ θύρα χρειάζεται καί τό κλειδί. Ποιό εἶναι ἐν προκειμένῳ τό κλειδί; Εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα! Διά τοῦ Χριστοῦ λοιπόν, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἔχουμε τήν προσαγωγή πρός τόν Πατέρα. Πῶς θά τό ἐπιτύχουμε; Μέ μετάνοια, μέ ἀρετές κλπ. Στήν ἀρχή βέβαια αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν τήρηση τῶν ἁγίων καί σεβασμίων ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, πού δέν εἶναι τυπικές διατάξεις ἤ δεσμεύσεις, ὅπως πολλές φορές τίς νομίζουμε, ἀλλά εἶναι δεῖκτες πνευματικῆς πορείας, πόρτες πού μᾶς ἀνοίγουν στόν κόσμο τοῦ οὐρανοῦ. Καί θά μᾶς πεῖ ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης: «Ἡ πρός Θεόν ἀφομοίωσίς τε και ἕνωσις, ταῖς τῶν σεβασμιωτάτων ἐντολῶν ἀγαπήσεσι καί ἱερουργίαις μόνως τελεῖται»! Μόνο μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν θά ὁδηγηθοῦμε στην κατά χάριν ἕνωση μέ τόν Θεό!
Δέν θέλω περισσότερο νά σᾶς κουράσω, παρά νά εὐχηθῶ στόν ἑορτάζοντα ἀδελφό καί συλλειτουργό π. Δημήτριο, ἔτη πολλά καί εὐλογημένα! Ὁ Κύριος μέ τίς πρεσβείες τοῦ Ἁγίου του νά τόν ἐνισχύει πάντοτε στό ποιμαντικό του ἔργο ὥστε νά φέρει πλουσίους καρπούς καί νά εἶναι ἱεραποστολικός ὁ δρόμος του ὅπως εἶναι μέχρι τώρα. Καί ὅλοι ἐμεῖς, μέ τίςπρεσβείες τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, νά ἀξιωθοῦμε νά ὁδεύσουμε τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς καί τῆς Ἁγιότητος ἐν Χριστῷ, νά λάβουμε μετά ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα μας τόν στέφανον τῆς νίκης παρά τοῦ μόνου Θεοῦ καί νά φθάσουμε στήν ἄφθιτη καί Αἰώνια Βασιλεία Του, ἡ ὁποία ἀπό ἐδῶ βιώνεται προγευστικῶς, Ἀμήν.
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΝΑΣΣΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου